سلام عليکم

در خصوص اختصاص عتابات قرآن در سوره عبس بيشتر توضيح فرماييد چون جنابعالي قرائن زيادي را دليل بر اختصاص اين خطابات به پيامبر مي دانيد حال اينکه قرائن درون اين سوره مثل اما من استغني فانت له تصدي با اخلاق پيامبر جور در نمي آيد و نيز آيه و اما من جاءک يسعي و هو يخشي فانت عنه تلهي نيز با شخصيت پيامبر جور در نمي آيد.

بجز آن روي برگردانيدن و روي ترش کردن با آيات ديگري مثل انک لعلي خلق عظيم و نيز واخفض جناحک لمن اتبعک من المومنين(با دو مضمون مشابه) سازگار نيست.

جداي از اين موارد، در آنجاييکه قرآن درباره نوح در دو جا با دو عبارت مختلف نقل مي کند که ايشان به بزرگان کفار(که مومنين را پست مي شمردند) فرمود که و ما انا بطارد المومنين- و ما انا بطارد الذين آمنوا

بنابراين آنطور که به نظر اينجانب مي رسد براي اعتقاد به اينکه اين خطابات سوره عبس متوجه پيامبر نيست سه دسته دليل داريم:

الف-قرائن بيرون از قرآن و اصل عصمت و اصل خلق عظيم(بدون توجه به آيات قرآن)

ب-قرائن داخلي قرآني که از اخلاق حضرت آنگونه تعريف مي کند که با اين آيات سوره عبس سازگار نيست.

ج-قرينه اي روايي که اين شخص اخم کننده را رجل من قريش دانسته و حتي در جايي نامي هم از او برده شده است

اين آيات مدتي ذهن من را به خود مشغول داشته است. خواهش مي کنم در اين باره توضيح بيشتر بفرماييد.