نظرات ياداشت نقد اعجاز علمي قرآن در زمينه محل پيدايش شير

+ امير

-و همچنين است مطلب در سوره انعام آيه 125 : وَ مَن يُرِد اَن يُضِلَهُ يَجعَل صَدرَهُ ضَيِقا حَرَجا کَاَنَما يَصعَدُ فِي السماء
توضيح آيه (برگرفته از کتاب : فيزيک در قرآن): قرآن در اين آيه از سختي و دشواري زندگي گمراهان سخن مي گويد و آنان را به کسي تشبيه مي کند که در حال صعود به لايه هاي بالايي جو است و در اثر اين صعود دچار تنگي نفس و فشار بر سينه خود مي گردد.
فشار هوا در سطح زمين با فشار درجه خون بدن در تعادل است.
( فشار وارده از طرف هوا بر بدن را فشار خارجي و فشار خون داخل بدن را فشار داخلي گويند.)
با زياد شدن ارتفاع (صعود به آسمان) فشار هوا کاهش مي يابد،در نتيجه در ارتفاعات تعادل بين فشار هوا (فشار خارجي) و فشار خون (فشار داخلي) از بين مي رود و فشار خون از فشار هوا بيشتر مي شود و حاصل اين عدم تعادل احساس سنگيني بر دستگاه تنفسي بدن است که بر اثر افزايش فشار خون بر عروق تنفسي تحميل مي شود و مجراي تنفس را تنگ کرده و موجب دشواري نفس کشيدن مي شود.
در اين آيه هم فهم اين چنيني نه تفسير به راي است و نه مورد انکار عرف زمان نزول(اگر الان حاضر بودند رد نميکردند.)

پاسخ

اولاً، آيه در سوره انعام است که مکي و خطاب به مشرکان مکه است. در آيه حالت کفر به خدا تشبيه شده به حالت کسي به بالاي کوه مي رود و نفسش تنگ مي شود. شهر مکه هم کوهستاني است و اطراف کعبه را کوه هاي بلند فراگرفته است و شرجي هم هست. مشرکان مکه هم به طور طبيعي از کوه ها بالا مي رفتند و خود به وضوح احساس مي کردند که هرچه به قله نزديک مي شوند، نفس تنگي مي گيرند. ثانياً، تشبيه براي تقريب ذهن به معناي مقصود است و در علوم بلاغي آمده است که تشبيه ابلغ از حقيقت است. در آيه کفر به خدا که يک معناي عقلي است به نفس تنگي که يک معناي حسي است،‌ تشبيه شده است تا مشرکان مکه ضرر کفر را بهتر بفهمند. ثالثاً، هرگز معنا ندارد،‌ آيه اي خطاب به مشرکان مکه نازل شود؛‌اما آنان معناي مراد را نفهمند. اين خلاف فصاحت و بلاغت قرآن است.