با سلام

جناب دکتر نکونام، در قران واژه آيه به معناي نشانه است و چون معجزه ، نشانه نبوت و مثبت ادعاي پيامبري است از آن به بينه و بينات تعبير شده است. (وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ---وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ) اين ايه شريفه خبر مي دهد که مشرکان، هر زمان که ايه و معجزه پيامبر (ص) را مشاهده مي کردند، نه تنها به وي ايمان نمي آوردند، بلکه تهمت ساحري نيز مي زدند. اينکه مقصود از واژه آيه معجزه هست، ذيل ايه يعني اتهام سحر زدن آن را تاييد مي کند؛ چرا که اتهام سحر نه بر فعل عادي بلکه بر فعل خارق العاده متوجه مي شود.

بعد اينکه در هيچ يک از آيات پيامبر ص به صورت صريح و شفاف انجام انها را نفي و انکار نکرد، بلکه فرمود من نيز بشري بيش نيستم که به مقام نبوت نائل آمدم؛ معناي آن اين است که من تنها نبي و واسطه خداوند هستم و اوست که اجازه اين کار را بايد صادر کند.