انکار دلالت قرآن بر حرکت ظاهري قرآن تکلف آميز است. اين که گفته شود، حضرت ابراهيم اشتباه کرده است؛ اما خدا اشتباه نمي کند و ايراد آنجا خواهد بود که به خود خدا نسبت داده شود، سخت سست است. شما درباره آيات ذيل که سخن خود خداست، چه مي فرماييد: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى‏ غسَقِ اللَّيْلِ» (الإسراء : 78). در اين آيه سخن از زوال شمس است و زوال شمس يعني حرکت خورشيد. يا درباره اين آيه چه مي فرماييد: «حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ» (الكهف : 86 ). مغرب خورشيد يعني حرکت خورشيد در سمت غرب آسمان و ناپديد شدن آن در آنجا. نيز اين آيه: «حَتَّى إِذا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ» (الكهف : 90). مطلع شمس يعني شروع حرکت ظاهري خورشيد در شرق آسمان. همين طور اين آيه: سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها (طه : 130). طلوع و غروب شمس يعني آغاز و پايان حرکت ظاهري خورشيد. يا اين آيه: أَ لَمْ تَرَ إِلى‏ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَ لَوْ شاءَ لَجَعَلَهُ ساكِناً ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَليلا (الفرقان : 45). اين آيه به وضوح بر حرکت ظاهري سايه بر اثر حرکت ظاهري خورشيد دلالت دارد. به نظر من نبايد گفت که حرکت ظاهري خورشيد باطل است تا دچار مخمصه شويم. بايد بگوييم: هم حرکت ظاهري خورشيد حق است و هم حرکت هاي ديگر آن.