1. چنين تقسيم بندي يك حصر عقلي است: احكام يا عقلي است يا با احكام عقلي مخالفت ندارد. مراد از احكام عقلائي آن قراردادها و سنت هايي است كه با احكام عقلي منبعث از حسن و قبح عقلي مخالفت ندارد. 2. نظر به اين كه دين، احكام را به غيب يعني خدا و قيامت مرتبط مي كند، ضمانت اجرايي قويي در اختيار مي نهد. 3. اثبات اين كه خدا يا قيامت هست، متكي بر عقل نوعي است؛‏ نه عقل فردي. 4. هر كسي مكلف است به آنچه كه عقلش صحيح تشخيص مي دهد، عمل كند. منتها بايد عقلش را به درستي به كار اندازد و در اين زمينه قصور نورزد.