• وبلاگ : مدهامّتان: علوم و معارف قرآن و حديث
  • يادداشت : خشونت ورزي، ريشه دين گريزي
  • نظرات : 1 خصوصي ، 22 عمومي
  • mp3 player شوکر

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + سعيد 
    با سلام خدمت استاد گرانقدر جناب آقاي دکتر نکونام. اين سوال را در کلاس دکتري هم از حضرتعالي به نوعي ديگر پرسش کردم لکن هنوز برايم مسئله روشن نشده. از امامين صادقين (عليهما السلام) در کلفي شريف و فقيه نقل است که فرموده اند ما فرزندان خود را در 5 سالگي يا 6 سالگي(ترديد از بنده است) به نماز و در 7 سالگي به روزه امر مي کنيم اما شما فرزندانتان را در 8 يا نه سالگي به نماز و روزه امر کنيد. منظور امام از امر چيست؟ آيا فقط تذکر کفايت مي کند؟
    پاسخ

    سلام. بعيد است، منظور امام آمريت تحکمي و زورگويانه باشد. به طور قطع منظور ايشان سخني نافذ و تأثيرگذار است. بايد به گونه اي که تأثيرگذار باشد، سخن گفت. به طور قطع اگر از ايشان مي پرسيدند که آيا بر ما رواست به گونه اي به فرزندمان سخن بگوييم که از ما و دين منتفر بشوند، به طور قطع مي فرمودند، اين حرام مؤکد است. در امر به معروف و نهي از منکر، احتمال تأثير شرط است. اگر احتمال تأثير وجود نداشته باشد، وظيفه امر به معروف و نهي از منکر از ما ساقط است و اگر احتمال تأثير سوء بدهيم، انجام آن حرام است.