در تناظر با اولا و ثانيانتان:

اولا من فکر نمي کنم مسائل زنان عموما و مخصوصا مساله قواميت مردان به زنان از مسائل عادي و روزمره هستند که هرکسي قدرت شخيصشان را دارد و تخصصي در اين رابطه وجود ندارد. اين مساله را در کنار نفي حرج بر ضعيفان و... که کودکان و کم سوادان هم آن ها را مسلم مي دانند نمي توان گذاشت.

ثانيا؛ اولا: من قبول دارم که قرآن به مثابه ي خطابه بوده و اين تخصص ها در آن زمان وجود نداشه است. اما شما در اين پايان نامه ادعايي براي کاربرد آن گزاره ها در عصر حاضر را مطرح مي کنيد. عصري که کاربرد گزاره ها را متخصصان بررسي مي کنند نه يک کتاب و يک خطابه. ثانيا: البته که شما و امثال شما که متخصص اسلام هستيد، متخصص فهم گزاره هاي قرآني هستيد و صاحب تشخيص. اما تشخيص اين امر که کدام گزاره فراتاريخي است (به فرض وجود گزاره ي فراتاريخي)، دو مرحله را مي طلبد: 1- فهم مراد گزاره هاي قرآن 2- تشخيص اينکه آن گزاره امروز نيز کاربرد دارد يا خير.

متخصصان علوم قرآني نوعا فقط در زمينه ي اول علم دارند و زمينه ي دوم بستگي به موضوع گزاره به متخصصان مختلف مربوط است.