سلام. از لطف شما ممنون. اگر فرصتي نصيب شد، ان شاء الله به آنها پرداخته مي شود؛ اما اجمالا چند نکته عرض کنم: 1. «امي» يا «اميون» در قرآن در مقابل اهل کتاب به کار رفته و بنابراين مراد کساني اندکه اهل کتاب نبودند. 2. دانش داشتن به سواد خواندن و نوشتن نيست؛ به داشتن علم است که ممکن است از طريق وحي و الهام و يا به طريق شفاهي حاصل شده باشد. 3. امي بودن از اين جهت اثبات کننده اعجاز است که پيامبر(ص) بدون اين که به کتاب آسماني علم يا ايمان داشته باشد، مطالبي در قرآن بر او نازل شده است که در کتاب هاي آسماني سابق هم کمابيش بوده است. 5. شيمي دان بودن جابر بن حيان هرگز مستلزم شيمي دان بودن امام صادق(ع) نيست؛ چون بسا او از شيمي دان هاي زمان خودش آموخته باشد.