با سلام

استاد نکونام، اياتي مثل آيه 110سوره کهف يا ايه6سوره فصلت هرگز در مقام حصر مطلق و بدين شکل که ادعا شود پيامبر اکرم(ص) انساني مخاطب وحي هست و ديگر هيچ ؛ نيست ، بلکه اين ايات در مقابل اين عقيده غلط مشرکان هست که مي گفتند پيامبر بايد هر معجزه اي که ما مي خواهيم ارائه کند، امده است و اعلام مي کند رسول و فرستاده، بايد طبق دستور و رسالت عمل کند؛ و نه به صرف دلخواه مخاطبان. به عبارت ديگر اين ايات بر همان دو ويژگي پيامبر ص يعني انسان بودن و مخاطب وحي بودن در چهار چوب حصر نسبي و در مقام نفي عقيده مخاطب و نشاندن عقيده صحيح به جاي آن است.