سلام. چند نکته: 1. آنچه که عرض کردم، در توضيح معناي «تبيين» در قرآن بوده است. من گفته ام: «تبيين آيات» در قرآن به معناي ابلاغ است. بي ترديد نقش پيامبر(ص) تنها ابلاغ قرآن نبوده است. نقش هاي متعددي داشته است. از جمله نقش حکمراني، نقش معلم اخلاق، نقش پاسخ به سئوالات ديني و جز اينها. 2. آنچه در زمينه فهم قرآن که عرض کردم، بايد قابل فهم عرب عصر نزول باشد، مراد فهم معناي عرفي بوده است و گرنه معاني عقلي قرآن را بسا آن مردم درک نکرده باشند و آيندگان درک کنند. 3. در زمينه فهم حقايق غيبي قرآن نيز بسا پيامبر و ائمه(ع) چيزهايي را درک کنند که ديگران قادر به درک آنها نباشند. بي ترديد آن بهشت و جهنمي که ايشان درک مي کنند، قابل فهم بسياري از مردم نيست. 4. نظر به اين که نوع روايات فضائل ائمه انطباق داده شده بر آيات قرآن از سوي غاليان نقل شده و ائمه نيز آنان را لعن و طرد کرده و فرموده اند، روايات اينان را بر قرآن عرضه کنيد،‌اگر مخالف بود،‌ دور افکنيد، وظيفه ما اين است که رواياتي را که از آنان نقل شده و ربطي به آيات قرآن ندارد، رد کنيم. 5. من افتخار مي کنم که به سفارش ائمه(ع) روايات غاليان را رد کنيم و از اين رهگذر از ساحت قرآن و ائمه(ع) دفاع نماييم. شما هم به سيره قرآن و عترت مشي فرماييد و پيروان قرآن و عترت را با القاب زشت نخوانيد: وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإيمانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُون‏ (حجرات،‌11)؛ و از يكديگر عيب مگيريد، و به همديگر لقبهاى زشت مدهيد چه ناپسنديده است نام زشت پس از ايمان. و هر كه توبه نكرد آنان خود ستمكارند.