من قبول دارم که بحث درباره اين موضوعات بسيار است و در يک رساله پرداختن به آنها به تفصيل ميسور نيست. به باور من، رويکرد حضرت امام در احکام شرعي بهترين رويکرد بوده است که تشخيص مصلحت را بر آنها حاکم کرد. بر اين اساس، هرگاه مصلحت در عدم اجراي مجازات شرعي باشد، بايد آنها را تعطيل کرد و دنبال جانشين هايي براي آن بود؛ چنان که احکام سنگسار و جزيه و مانند آنها اين گونه شده است.