من هم از توجه شما تشکر مي کنم و هم از ادب شما. من به نکته مورد عنايت شما توجه دارم. خودم هم خيلي دغدغه دارم که از آموزه هاي ديني و قرآني تفسيري به دست بدهيم که واقعي و در عين حال قانع کننده باشد و به شيوه اي منطقي و عقلاني از ارزش هاي ديني دفاع کند. تلقي من اين است که احکام اسلامي دو دسته اند: عقلي و عقلائي. احکام عقلي يعني همان احکامي که به حسن و قبح عقلي بر مي گردد و احکام عقلائي عبارت از همان قراردادهايي است که جامعه بشري براي تنظيم روابط خود مقرر مي کند. اينها از سوي انبياء امضاء مي شود و جنبه ديني و شرعي پيدا مي کند. اين احکام تا جايي که با احکام عقلي تعارض نداشته و قابليت پذيرش اجتماعي داشته باشد، معتبر است و اجرا مي شود؛ اما هرگاه با آن احکام تعارض پيدا کرد و پذيرش اجتماعي اش را از دست داد و امکان اجرا پيدا نکرد، بايد بديل هاي مناسبي را يافت و اين بر عهده کارشناسان ديني و اجتماعي متولي تقنين و تصويب قوانين است.