سلام بر شما. چند نکته در پاسخ: 1. براي من روشن نيست که مغلطه يا مغالطه اينجانب چيست. نظر من درباره شريعت آن است که همان احکام عقل و عقلاست. در اينجا کدام مغلطه يا مغالطه تعريف شده صورت گرفته است؟ 2. به باور من احکام شرع چيزي جز احکام عقل و عقلا نيست و از سوي ماوراي طبيعت همين احکام امضاء و تأييد شده است. اين که شما از اين سخن خنده اتان بگيرد، دليلي بر بي اعتباري آن نيست. بي اعتباري يک نظر در اين است که ادله اثباتي نداشته باشد و يا لوازم باطل داشته باشد. 3. احکام عقلاء از قومي به قوم ديگر و از عصري به عصر ديگر در مواردي تفاوت پيدا مي کند؛ بنابراين تفاوت هاي احکام عقلاء موجب خروج از شرع نيست. شريعت ها متعدد و متکثرند و هم مورد امضاء و تأييد ماوراء دانسته مي شود. 4. حقانيت احکام عقلي بداهت عقل است و حقانيت احکام عقلائي نيز به ابتناي آن بر خرد جمعي و عدم مخالفت با احکام عقل است؛ نه به امضاء ماوراء. 5. حکم شرع درباره کساني که يک شريعتي را قبول ندارند، همان حکم عقل و عقلاست. شريعت هر قومي بايد محترم شناخته شود. موفق باشيد.

به نام خدا و با سلام. چند نکته: 1. وقتي در قرآن شرايع مختلف امضاء شده، دليل بر اين است که خداوند شرايع مختلف را امضاء مي کند. 2. خداوند يکي است و اگر بنا بود، شرايع منشأ الهي داشته باشد، بايد اختلاف شرايع نبود، حال آن که هست؛ پس شرايط منشأ بشري دارد و خدا آنها را امضاء مي کند. 3. به لحاظ عرفي نظر حاکم لازم الاطاعه است؛ چون اگر کسي اطاعت نکند، مجازات مي شود. به لحاظ شرعي نيز نظر حاکم تا جايي که خلاف حکم عقلي نباشد، لازم الاطاعه است. حضرت علي فرمود: لا بد من امير بر او فاجر.

سلام. انجام شد.

به نام خدا و با سلام. خداوند حکم عقلاء را عليرغم تفاوت هايشان امضاء کرده است و شاهد آن امضاي شرايع مختلف است. آنچه مبناي شرع واقع مي شود، نظر شخصي غير متنفذ نيست؛ بلکه نظر کساني مثل رئيس قبيله، پادشاه، خليفه، پيامبر و امام و مانند آنهاست که از سوي مردمي تلقي به قبول مي شود و مورد تبعيت قرار مي گيرد.