علامه طباطبايي به واقع آيات مربوط را بر مجاز حمل مي کند و گرنه دلالت عرفي آيات حاکي است که فرشتگان در همين آسمان مادي هستند و همين شهاب هاي مادي براي حراست از شهرهاي فرشتگان است. اين هم خاستگاهي جز تخيل و تصور مشرکان قريش ندارد. صرف تعبير «ملأ اعلي» هم براي حمل آيات بر عالم ملکوت کفايت نمي کند. مي توان ملأ اعلي را بر همان آسمان مادي حمل کرد. چه قرينه اي هست که بر اساس آن، ملأ اعلي عبارت از عالم ملکوت و غيب باشد؟