ممنون از لطف شما. دعا کنيد، توفيق بيابم.

سلام. من پوزش مي خواهم از اين که هنوز فرصت پيدا نکردم، به سئوالات شما پاسخ تفصيلي دهم؛ اما ان شاء الله پاسخ تفصيلي خواهم داد. اجمالاً عرض کنم که گوهر دين اسلام، فطري است و لذا بايد احکام آن، لااقل توجيه عقلي و عقلائي داشته باشد تا فطرت و وجدان و عقل در تعارض نيافتد. سنگسار در روزگاري مي توانسته است، توجيه عقلائي داشته باشد؛ اما امروزه توجيه عقلائي ندارد. غرض از مجازات، بازدارندگي و برخورداري از نتايج مثبت است؛ اما اگر در روزگاري يک مجازاتي چنين خصلت هايي را از دست داد، مورد تأييد دين نمي تواند باشد. قياس سنگسار که يک مجازات اجتماعي است با نماز و روزه که مناسک فردي است و در ارتباط با خدا انجام مي شود، صحيح نيست. موفق باشيد.

سلام. رساله وي در کتابخانه دانشگاه قم موجود است.

من هم از توجه شما تشکر مي کنم و هم از ادب شما. من به نکته مورد عنايت شما توجه دارم. خودم هم خيلي دغدغه دارم که از آموزه هاي ديني و قرآني تفسيري به دست بدهيم که واقعي و در عين حال قانع کننده باشد و به شيوه اي منطقي و عقلاني از ارزش هاي ديني دفاع کند. تلقي من اين است که احکام اسلامي دو دسته اند: عقلي و عقلائي. احکام عقلي يعني همان احکامي که به حسن و قبح عقلي بر مي گردد و احکام عقلائي عبارت از همان قراردادهايي است که جامعه بشري براي تنظيم روابط خود مقرر مي کند. اينها از سوي انبياء امضاء مي شود و جنبه ديني و شرعي پيدا مي کند. اين احکام تا جايي که با احکام عقلي تعارض نداشته و قابليت پذيرش اجتماعي داشته باشد، معتبر است و اجرا مي شود؛ اما هرگاه با آن احکام تعارض پيدا کرد و پذيرش اجتماعي اش را از دست داد و امکان اجرا پيدا نکرد، بايد بديل هاي مناسبي را يافت و اين بر عهده کارشناسان ديني و اجتماعي متولي تقنين و تصويب قوانين است.

من قبول دارم که بحث درباره اين موضوعات بسيار است و در يک رساله پرداختن به آنها به تفصيل ميسور نيست. به باور من، رويکرد حضرت امام در احکام شرعي بهترين رويکرد بوده است که تشخيص مصلحت را بر آنها حاکم کرد. بر اين اساس، هرگاه مصلحت در عدم اجراي مجازات شرعي باشد، بايد آنها را تعطيل کرد و دنبال جانشين هايي براي آن بود؛ چنان که احکام سنگسار و جزيه و مانند آنها اين گونه شده است.